Η σχέση χτυπάει συναγερμό. Ποια είναι τα σημάδια;

Η σχέση χτυπάει συναγερμό. Ποια είναι τα σημάδια;

Μια από τις φράσεις που ακούγονται πιο συχνά κατά τη διάρκεια της θεραπείας ζεύγους είναι: “Μα πως φτάσαμε ως εδώ”?

Μια δύσκολη στιγμή, όταν διαπιστώνει κανείς πως η σχέση του με το σύντροφό του έχει αλλάξει πια, σε βαθμό που δεν αντέχει ο ένας τον άλλον.  Κι όμως, όλα συνήθως αρχίζουν με τις καλύτερες προθέσεις, με συναισθήματα αγάπης και εμπιστοσύνης. Πως φτάνουμε σε σημείο να μην αντέχουμε πια ό ένας τον άλλον? Υπάρχουν ενδείξεις και ποιες είναι αυτές?

Η απάντηση είναι πως ναι, υπάρχουν σημάδια που μας δείχνουν το βαθμό υγείας της σχέσης, και μάλιστα, αποτελούν και αξιόπιστο παράγοντα πρόγνωσης για την πορεία της. Κι αυτό προκύπτει από τη μελέτη των  διαφορών ανάμεσα στα ευχαριστημένα ζευγάρια και στα ζευγάρια που η σχέση τους κατευθύνεται όλο και πιο κοντά στη ρήξη.

Ένας πολύ σημαντικός παράγων είναι το είδος της επικοινωνίας του ζευγαριού. Η επικοινωνία, είναι ένα από τα πολύ σημαντικά πεδία για την επιτυχία ή την αποτυχία της σχέσης. Κι αυτό, γιατί μέσα από την επικοινωνία μας, δείχνουμε τα συναισθήματα και τις προθέσεις μας απέναντι στον άλλο.

Μέσα  στην επικοινωνία των ζευγαριών που η σχέση τους βρίσκεται σε κίνδυνο, μπορούμε αρκετά εύκολα να εντοπίσουμε 4 “τοξικά”  χαρακτηριστικά:

1. Επίκριση: Πάντα υπάρχουν διαφορές στις επιθυμίες και παράπονα μεταξύ των συντρόφων, αλλά από το παράπονο μέχρι την επίκριση η απόσταση είναι πολύ μεγάλη.

– “Θύμωσα πάλι που πέταξες τα ρούχα σου όπου βρήκες. Είχαμε συμφωνήσει πως θα τα μάζευες”. (Παράπονο)

– “Γιατί είσαι τόσο αναίσθητος? Μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι πάντα, και βαρέθηκα να σου μαζεύω τα πράγματά σου”! (Επίκριση)

Το παράπονο εστιάζεται σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, ενώ η επίκριση αναφέρεται στην ίδια την ποιότητα του ατόμου.

2. Υποτίμηση: Πολλές φορές τα πράγματα δεν σταματούν στην επίκριση. Η επίκριση εύκολα μεταμορφώνεται σε χλευασμό και ειρωνεία. Δηλαδή σε υποτίμηση της αξίας του άλλου.

– “Σου το λέω τόσες και τόσες φορές, αλλά μάλλον  το μυαλό σου δεν σε βοηθάει να το καταλάβεις”.

Σαρκασμός, κυνισμός, χλευασμός,   “αθώες” κοροϊδίες, φαρμακερό χιούμορ εις βάρος του άλλου….όλα αυτά είναι διαφορετικοί τύποι υποτίμησης, η οποία είναι και το πιο ανησυχητικό σημάδι. H υποτίμηση  αποτελεί ισχυρό δηλητήριο για τη σχέση, γιατί  εγκυμονεί την απέχθεια και οδηγεί αναπόφευκτα σε όλο και πιο έντονες και συχνές συγκρούσεις.

3. Αμυντική στάση: Καθόλου πρωτότυπο, όταν μέσα σ’ ένα ζευγάρι ο ένας από τους δυο γίνεται προσβλητικός και κατηγορεί τον άλλον, ο άλλος προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ο κατηγορούμενος, πρέπει συνεχώς να αμύνεται, συνήθως χωρίς αποτέλεσμα.

– “Δεν πήγα για τα ψώνια γιατί χρειάζομαι επιτέλους το λιγοστό χρόνο που έχω στη διάθεσή μου όταν γυρίζω από τη δουλειά. Δεν είσαι ικανή ούτε τις δουλειές σου να κάνεις”?

– “Ίσως να πήγαινα εγώ για τα ψώνια, αν δεν έτρωγα όλη τη μέρα μου για να σιδερώνω τα 10 πουκάμισα που χρειάζεσαι κάθε βδομάδα και να συμμαζεύω όλα αυτά που ανακατεύεις. Εκτός κι αν στον κόσμο που ζεις εσύ, τα σπίτια είναι αυτοκαθαριζόμενα. ” Ακούγεται γνώριμο?

Και φυσικά ο “επιτιθέμενος”  δεν σταματά να κατηγορεί γιατί και ο “αμυνόμενος”  ανταποδίδει με αντίστοιχες κατηγορίες, προκειμένου να δείξει πως  “το πρόβλημα δεν είμαι εγώ, αλλά εσύ”.

4.  Αποσύνδεση: Σε σχέσεις που οι συζητήσεις έχουν τέτοια σκληρότητα, με επίκριση, περιφρόνηση και ατελείωτες αλληλοκατηγόριες (καταστάσεις που αλληλοτροφοδοτούνται σ’ έναν φαύλο κύκλο με συνεχώς αυξανόμενη ένταση), κάποια στιγμή, ο ένας από τους δύο “κλείνει το διακόπτη”.  Kάποιος από τους δύο, όποιος κουραστεί πρώτος να καυγαδίζει, βγαίνει από το δωμάτιο και σταματά να μιλάει για όσο διάστημα κρίνει απαραίτητο. Αποσυνδέεται. Αποφεύγει έτσι τη συνέχεια της σύγκρουσης, αλλά αποφεύγει και να επικοινωνήσει, και να υποστηρίξει τις θέσεις του απέναντι στον άλλο. Αποφεύγει τη σχέση.

Με την απόσυρση, αποφεύγεται η σύγκρουση, αλλά αποφεύγεται και η επικοινωνία για το πρόβλημα. Σε μια συνηθισμένη συζήτηση δυο ανθρώπων ο “ακροατής”, δίνει στον “ομιλητή” σημάδια της προσοχής του. Γνέφει, έχει οπτική επαφή,  λέει κάτι. Ο “αποσυνδεδεμένος” δεν ανατροφοδοτεί τη συζήτηση.  Αποφεύγει συνήθως ακόμα και την οπτική επαφή χωρίς να λέει λέξη ή έστω ένα επιφώνημα που να δείχνει πως “είναι εκεί”. Υπάρχει απλά εκεί σαν “ντουβάρι” χωρίς να νοιάζεται, χωρίς ούτε καν να ακούει.

Η αποσύνδεση είναι ένα χαρακτηριστικό που εμφανίζεται συνήθως τελευταίο, αφού έχουν για πολύ καιρό δηλητηριάσει τη σχέση όλα τα προηγούμενα,  και το ζευγάρι έχει πια κουραστεί από τη συνεχή εμπλοκή σ’ έναν αέναο κύκλο αρνητικότητας.

Δεν είναι επίσης απίθανο, οι παραπάνω προβληματικοί τρόποι επικοινωνίας να αποτελούν κομμάτι του προσωπικού τρόπου επικοινωνίας ενός ατόμου, οπότε τα πράγματα είναι δυσοίωνα όχι μόνο για την παρούσα “προβληματική” σχέση αλλά και για τις μελλοντικές προσωπικές και κοινωνικές του σχέσεις.

Αναγνωρίζοντας τον εαυτό μας αλλά και το /τη σύντροφό μας μέσα από μια θεραπευτική ή συμβουλευτική  διαδικασία, στην ουσία, μαθαίνουμε να βλέπουμε καθαρά το “πως” αλλά και το “γιατί” της συμπεριφοράς μας, αλλά  και του νοήματος που έχουν για εμάς τα πράγματα. Μαθαίνοντας τον εαυτό μας, μπορούμε να αναγνωρίσουμε αντίστοιχα και τον “άλλο”.

Μαθαίνουμε το πως μπορούμε να είμαστε “καλά μαζί”.

 Το άρθρο έχει δημοσιευθεί και στο περιοδικό ΓΑΜΟΣ

http://www.gamos.gr/article/984/ta-4-toxika-charaktiristika-tis-schesis-sas-entopiste-ta-prin-einai-arg

9 σκέψεις πάνω στο “Η σχέση χτυπάει συναγερμό. Ποια είναι τα σημάδια;

  1. ΣτέλλαΜιμή - Απάντηση

    To άρθρο είναι φανταστικό! Συγχαρητήρια! Πως όμως μπορούμε να είμαστε καλά μαζί;

    • thnpoly Συντάκτης άρθρουΑπάντηση

      “Πως μπορούμε να είμαστε καλά μαζί”!
      Σπουδαία ερώτηση, και ως προς την απάντηση έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες!!!!
      Προσπαθώντας να εστιαστώ στην ουσία, θα σου απαντήσω λοιπόν πως το “μαζί” θέλει πολλή αγάπη, πολλή αφοσίωση και πολλή δουλειά!
      Πρώτα είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του, για να μπορεί ν’ απελευθερώνεται από τις προσωπικές του εμπλοκές, και μετά να εκπαιδεύεται στην ανοιχτή και με σεβασμό επικοινωνία του με τον/τη σύντροφό του. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά αξίζει τον κόπο. Όσο για τις “ιδανικές” και “μαγικά πλασμένες” σχέσεις, όπου όλα ρέουν ομαλά και το ζευγάρι απολαμβάνει ένα συναισθηματικό παράδεισο, δεν υπάρχουν πια ούτε καν στο σινεμά…
      Θεανώ Πολυζωγοπούλου

  2. μαρια Απάντηση

    Aν ο ενας απο τους δυο αποσυνδεθει,,,και κατεβασει τον διακοπτη,,, και δεν τον ενδιαφερει τιποτα πια,,, ουτε μιλαει… Ουτε ενδιαφερεται για το προβλημα της σχεσης τους,,,,και δεν θελει ουτε που λεει ο λογος ουτε στην γωνια να πανε μαζι,,,,,,η αγαπη του που μεχρι πριν λιγους μηνες ηταν μεγαλη,,,,μηπως δεν ηταν αγαπη αληθινη;;;:η αγαπη η αληθινη με εναν τσακωμο φευγει;;;;χωρις να υπαρχει απιστια,,,χωρις να υπαρχει εμποδιο και προβληματα απο τριτους,,,,

    • thnpoly Συντάκτης άρθρουΑπάντηση

      Αγαπητή Μαρία, αυτά είναι σημάδια μεγάλου θυμού, και δείχνουν πως η σχέση έχει φτάσει σε επικίνδυνο σημείο. Χρειάζεται δουλειά και υπομονή για να αλλάξει η κατάσταση, και σίγουρα, θα ωφελούσε πάρα πολύ, είτε και οι δυο ως ζευγάρι, είτε ο ένας, ν’ αναζητήσουν συμβουλευτική υποστήριξη από ειδικό, προκειμένου να βοηθηθούν για ν’ αποκαταστήσουν τη σχέση. Πολλές φορές, τα πράγματα δεν είναι όσο άσχημα δείχνουν, αρκεί ν’ αλλάξουμε τον τρόπο θέασής τους και να κάνουμε την επικοινωνία μας με τους συντρόφους μας πιο λειτουργική.

  3. andy Απάντηση

    Μόλις χώρισα για 3η φορά μέσα σε ενα χρόνο και ενω απο τη μια νιώθω λύτρωση και ειμαι σιγουρη οτι ημουν με ενα “προβληματικό” άτομο το οποίο με κακοποιούσε λεκτικά (εφτασε και στη σωματικη βια μια φορα), δεν πάυω να ειμαι ακομα ερωτευμένη, να εχω αισθήματα για αυτόν. Το κακό ειναι οτι δεν εχει δει το πρόβλημα (ετσι νομιζω) θεωρει τον εαυτό του σωστο και επιχειρηματολογεί τελεια την κάθε του πράξη (ακομα και εκεινης της σωματικης βιας), και ενω λεει οτι με αγαπάει και δεν μπορει χωρις εμένα αρνηθηκε την βοηθεια λεγοντας οτι “σε αφηνω μονη για να βρεις τον εαυτο σου μιας και ειχες προβλημα απο την αρχη ” και “οτι δεν μπορει να κανει κατι γιατι η ζωη ειναι π…….α και τα σκατα στο μυαλο μας δεν μας αφηνουν να δημιουγησουμε αυτο που σχεδιασαμε”

    • thnpoly Συντάκτης άρθρουΑπάντηση

      Το να μην μπορούμε να κρατήσουμε τη θέση μας και το όριό μας απέναντι σε παραβιαστές λέει κάτι για το δικό μας επίπεδο αυτοεκτίμησης. Όταν μπορέσουμε να σταθούμε εμείς στα πόδια μας και να είμαστε συναισθηματικά αυτόνομοι, τότε δεν θ’ αφήνουμε χώρο για τέτοιου είδους άτομα στη ζωή μας. Είναι θέμα προσωπικής θεραπευτικής δουλειάς με τον εαυτό μας.
      Θεανώ Πολυζωγοπούλου

  4. Δεσποινα Απάντηση

    Καλημερα..θα ηθελα πολυυυ την συμβουλη ενος τριτου που ισως δει πιο καθαρα μια κατασταση που εγω ηδη την βλεπω μαυρη!
    Ειμαι με τον αντρα μου 5μιση χρονια μαζι 1 χρονο παντρεμενοι και πριν 9 μηνες γιναμε και γονεις..
    Απο την αρχη της σχεσης με ειχε βρισει με ειχε υποβιβασει(δεν τα εβλεπα τοτε κι ημουν και 17χρονων δεν ειχα δει τιποτα στη ζωη μου)..και ΕΠΙΝΕ..Τα βασικα προβληματα λεω τωρα..
    Το οτι επινε και εκανε φασαριες, με εβριζε το εβλεπα το καταλαβαινα..αλλα ειχε τον μαγικο τροπο να με κανει να βλεπω παντα πως φταιω εγω γι αυτο…κι αυτο πιστευα..εγω φταιω που με βριζει εγω φταιω που κανει φασαριες..κτλ.
    Πριν απο 3 χρονια πανω σε μια φασαρια με χτυπησε…κρατουσε κονταρι σκουπας και μου το εφερε στο κεφαλι οπου εκανα και ραμματα!Ημουν μικρη κι αυτο που ελεγα μεσα μου βλεπωντας τον να κλαιει και να με παρακαλει για συγχωρεση ηταν ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ..μετα απο αυτο ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ..Αλλααααα δεν αλλαξε!Δεν ειπα τιποτα σε κανεναν γι αυτα(το μετανιωσα επρεπε να μιλησω στους δικους μου)Εγω τον συγχωρεσα εμεινα, αλλα μετα απο λιγο καιρο..εκει που με σεβοταν κι ειμασταν οπως επρεπε αρχισαν παλι τα ιδια…να ειμαι “ζωο” που δεν καταλαβαινει..να φταιω για ολα βεβαια..το ποτο συνεχιζοταν και συνεχιζεται σε καθημερινη βαση..ωσπου εμεινα εγκυος στην χειροτερη μας φαση…Το εκανε επιτηδες επειδη καταλαβαινε οτι φευγω..μου το ειπε προσφατα..Ενω ειμαι εγκυος και μολις το εχουμε μαθει..πιωμενος σε εναν καυγα αρχιζει να φωναζει και με διωχνει απο το σπιτι..Να πω εδω πως μαλωνουμε ΜΟΝΟ οταν ειναι πιωμενος γιατι παντα κατι τον πειραζει…Με εκανε τρελη εκεινη την ωρα που ενω ηξερε πως ειμαι εγκυος ειχα και πονους ημουν χαλια μου φερθηκε ετσι…πηρα τηλ. τον πατερα του τα ειπα ΟΛΑ ολα οσα εχω περασει(ξερει και τον γιο του καλα) ηρθε ο ανθρωπος την επομενη μερα και τον εκανε σκουπιδι!ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑ πρωτη φορα..αισθανθηκα πως δεν ειμαι τρελη..δεν δημιουργω εγω τα προβληματα αλλα αυτος και το ποτο του…και μετα απο αυτο κι αυτος αλλαξε!Σε ολη την εγκυμοσυνη δεν μαλωσαμε..οι πιο ευτυχισμενες μερες της ζωης μου…δεν επινε τοσο εδειχνε πως μ’αγαπουσε..ολα καλα!Ωσπου γεννησα…και η χαρα δεν κρατησε πολυ..με παρατουσε λεχωνα μεσα στις γιορτες να πινει με τους “φιλους” του..κι εγω μονη..Εγινε πολλες φορες δεν αντεξα μιλησα ειπα πως δεν το ενεχομαι αλλο αυτο αφου συνεχιζοταν μηνες..δεν με σεβοταν ΠΟΥΘΕΝΑ..δεν με βοηθουσε πουθενα..οχι σε δουλειες δικες μου…αλλα σε αντρικες που επρεπε να αναλαβει αλλα δεν το εκανε..λεχωνα 7 ημερων κουβαλουσα ξυλα για να μπορω να ζεστανω εμενα και το μωρο…και αλλα πολλα θλιβερα!Ωπου εφυγα..πηρα το παιδι και πηγα στη μαμα μου..ΤΑ ΕΙΠΑ ολα ΟΛΑ ομως…μου σταθηκε με καταλαβε…
    Τον φωναξανε συζητησαμε κι ειπε θα αλλαξει..αλλαααα ΟΧΙ..ξανα τα ιδια σ’ενα μηνα..ξαναφευγω..ξανα τα ιδια θα αλλαξει…του ειπα ομως ειναι Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορα και το εννοω!Ωσπου φτασαμε παλι στο ιδιο σημειο που παλι θελω να φυγω..που παλι εχουμε τα ιδια(ποτο) απλα εχει αλλαξει η συμπεριφορα του προς το καλο του σπιτιου και του παιδιου..ενδιαφερεται!Και ρωτω….βλεπω αλλαγες καλες αλλα το κακο το ποτου δεν κοβεται..νοιαζεται για το παιδι και το σπιτι..αλλα εχουμε προβληματα απο το ποτο και μονο…Αξιζει κανεις να κατσει?Ηδη πινει καθε μερα μεσημερι βραδυ..δεν ειναι πια επιθετικος δεν του δινω και σημασια ομως ή θα κοιμαμαι ή θα του μιλαω σα χαζη και μεσα στην τρελη χαρα θα συμφωνω σε ολα μην νευριασει….σε 5 χρονια τι θα γινει..?Σε 10?Θα εχει φτασει πιστευω σε υπερτατο βαθμο αλκοολισμου αφου ηδη πινει ετσι..και το χειροτερο..δεν καταλαβαινει οτι εχει προβλημα!Βοηθησε με σε παρακαλω…θελω το καλο του παιδιου μου..που μια φωνη λεει φυγε μακρυα γιατι θα ερθουν χειροτερα..κι η αλλη λεει “αλλαξε” ειναι καλος πια συμμετεχει με το παιδι ερχεται σπιτι νωρις κτλ…Και αναρωτιεμαι για ποσο?Θα κρατησει ή παλι εθελοτυφλω?
    Ειμαι 22 χρονων και το μωρο 9 μηνων..οποια αποφαση ειναι παρω θελω να την παρω τωρα οσο ειναι μικρο και το παιδι και δεν καταλαβαινει τοοοσα πολλα!
    Συγγνωμη που εγραψα πολλα σου γραφω μια σχεδον αναλυτικη εικονα..δεν εχω γραψει για μενα τιποτα γιατι θα ηθελα κι αλλη σελιδα…οτι θες ρωτησε με για να καταλαβεις και να βγαλεις νοημα σε οτι σε προβληματιζει…
    (Να γραψω και πως ειναι χωρισμενος με ενα παιδι ηδη πριν γνωριστουμε…να εχεις ολικη εικονα..εγω ειμαι 2ος γαμος)
    Ευχαριστω εκ των προτερων….ζητω απελπιστικα την αποψη και τη γνωμη ενος τριτου..

    • thnpoly Συντάκτης άρθρουΑπάντηση

      Είναι προφανέστατο πως ο σύζυγός σας έχει σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού. Ζείτε μια κλασική ιστορία αλκοολισμού και κακοποίησης. Μια από της πιο συνηθισμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Αυτό πρέπει να σταματήσει το συντομότερο, πριν απειληθεί σοβαρά η σωματική σας ακεραιότητα, ή η ζωή σας. Απευθυνθείτε στα πλαίσια απεξάρτησης, όπως είναι το “ΚΕΘΕΑ” ή το “18 Άνω”, για να σας υποστηρίξουν.
      Με εκτίμηση
      Θεανώ Πολυζωγοπούλου

Γράψτε απάντηση στο Δεσποινα Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *