“Θεραπεύω” σήμαινε στα αρχαία ελληνικά, “φροντίζω”, “υπηρετώ”.
Σήμερα όταν λέμε “θεραπεύω” εννοούμε “γιατρεύω”, έννοια που οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν με τη λέξη “‘Ιαση”.
Η πιο συχνή ερώτηση που δέχομαι στις πρώτες μου συνεδρίες από τους πελάτες μου, είναι: “Πως δηλαδή δουλεύει η θεραπεία? Πως γιατρεύει?”
Κι εκεί αρχίζουν οι συστάσεις.
Η ψυχο-θεραπεία, είναι μια εκπαίδευση, μια πορεία, κατά τη διάρκεια της οποίας, ο θεραπευόμενος εκπαιδεύεται σε τρόπους που τον βοηθούν να γνωρίσει τον εαυτό του.
Μέσα από τα γεγονότα της καθημερινότητάς του, μιλάει για τον εαυτό του, την ιστορία του, το νόημα που έχουν για τον ίδιο τα πράγματα, τα γεγονότα.
Βήμα το βήμα, κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας, τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν σε σειρά και διαμορφώνουν νέες, πιο ευκρινείς εικόνες. Τα συμπτώματα που οδηγούν κάποιον στην καρέκλα του θεραπευόμενου, είναι το καμπανάκι της έναρξης για μια πορεία που μόνο ωφέλη έχει να δώσει.
Εμπλοκές που σιγά, σιγά λύνονται, συνειδητοποιήσεις που φωτίζουν σκοτεινές γωνιές της ψυχής μας, στοιχειωμένα συναισθήματα που κακοφορμίζουν, τοξικά κουβάρια, βάρη που δεν μας ανήκουν, φωνές που δεν είναι δικές μας, επιθυμίες που μένουν ανεκπλήρωτες…. περνάνε, ένα -ένα, στο φως και οργανώνονται, ιεραρχούνται, ξεκαθαρίζουν…
Ένας δρόμος που έχει καλές και δύσκολες στιγμές, αλλά που ανοίγει ορίζοντες και συλλέγει πολύτιμα στοιχεία που δεν χάνονται ποτέ.
Συναισθήματα που πλέον βιώνονται στην αλήθεια τους. Ανακούφιση, επαναπροσδιορισμός, αυτογνωσία, γαλήνη, και, επιτέλους, αναγνώριση του εαυτού, και αγάπη προς αυτόν.
Η δουλειά μου είναι να μπορώ να στέκομαι με σεβασμό και αγάπη δίπλα στον άνθρωπο με τον οποίο δουλεύω, και να τον βοηθήσω ν’ ανακαλύψει τις αλήθειες του, να γνωρίσει τον εαυτό του.
Στην ουσία είμαι ένας συνοδοιπόρος, που δίνει το χέρι του για όλη τη διάρκεια αυτού του δρόμου.
Όταν η παρουσία μου πια δεν είναι αναγκαία, όταν ο θεραπευόμενος είναι έτοιμος να συνεχίσει μόνος του, παίρνει μαζί του όλα όσα έμαθε, και συνεχίζει να διαχειρίζεται τα γεγονότα της ζωής του με διαφορετικό, πιο ταιριαστό στις ανάγκες του τρόπο.
Είναι σαν να έχω μάθει σ’ έναν άνθρωπο να διαβάζει, και τώρα πια μπορεί, αν θέλει, να διαβάσει όλα τα βιβλία του κόσμου.
Συνοδεύω, φροντίζω, στηρίζω, υπηρετώ, μέχρι ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου να βρει τα φάρμακα που του ταιριάζουν και να γιατρέψει τον εαυτό του.
Και κάθε φορά υπάρχει και κάποιο “δώρο” και για εμένα από αυτή την εμπειρία.
Το δώρο είναι η ίδια, η κάθε φορά διαφορετική, μαγεία της θεραπείας!